24 Şubat 2011 Perşembe

Komikli yazdım aslında - Öyle boş boş konuşurum ben onlar anlamaz genelde

sıkıldım ki çok
sıkıldım
sıkıldım
uykum geldi
sıkıldım
uyuz olmak istiyorum
ya da
kudurmak
böyle ağzımdan köpükler falan çıksın

insanlar kaçsın benden
bende eğleniyim o zaman

sıkıntım uçsun geçsin
manyak olayım
depresif olmaktansa
içiyim sıçmıyım
yemeden sıçıyım
milletin kafasını patlatıyım

böyle oturduğum yerden atış talimi yapıp istediğimi vurayım
sonraaa
birileri gelsin
neden öldürdün desin
canım istedi hocam diyebiliyim
sonra beni götürsünler
hücremde tek kalıyım yine sıkılıyım
aaa ama dur
hücreye sokamazlar ki
kuduzum ya
hastaneye yatırırlar

hem daha iyi hemşirelere salça olurum
pardon köpük
sonra ağzımı yüzümü siler temizlerler
sevdiğim birileri ziyaretime gelir
annem üzülür ağlar falan

sonra karnımdan kuduz iğnesi yaparlar

sonra ben iyileşince de bu adamları hastayken öldürdü bilinci yerinde değildi suçsuzdur bu kız hakim bey derler
bende kurtulurum
cesetlerim yanıma kalır
sonra giderim bir markete
marketçi amca marketçi amca versene bana bir posta derim
hatta gaza gelir sabah akşam bir posta derim
sapık damgası yerim

sonra marketçi amca beni kovalar
ar namus kalmamış ağalar der kahvede oturan amcalara

sonra beni kötü gözlerle izlerler
sonra annem sizin kız sapıtmış
orda burda ayıplı ayıplı konuşuyormuş laflarına dayanamaz
mahalleden taşınırız
sonra ben evden kaçarım
ama kötü yola düşmem
zekiyim ya hani
kafamı kullanır bir tükkan açarım
marketçi amcanın karşısına
hergün ondan önce açıp ondan sonra kapattığım tükkanımla servete erer huzura ulaşırım.
sonra annemi avrupaya yollar
bende singapura giderim
orda kuduz olduğum günleri özler özler anarım
ama kuduz olmam tekrar
bu sefer tetanozu denerim
kafası iyi oluyomuş
herneyse singapurda paslı demiri bırak adam gibi demir bulamadığımdan tetanoz da olamam
bu yoldan vazgeçerim
annemin de avrupa seyahati bittiğinden ülkemize döneriz
abimde askerden döner benim başımı bağlarlar
tülbentle
yoksa evlenmek için gencim yani
başımı bağlarlar çünkü kuduzdan kelleşmişimdir zamanında
insanlar bana bakmasın öyle tuhaf tuhaf diye
hep benim iyiliğim için bağlarlar başımı.
sonra arkadaşlarımın artık beni umursamadığını yazdıklarımı bile okumadıklarını hayatta herkesin yalnız oduğunu anlarım

iki çift anlamsız söze bile tahammül edemeyen ama benim sevmekte ısrarcı olduğum bir sürü insanı görürüm
severim yine onları
öyle boş boş konuşurum ben
onlar anlamaz genelde.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder